“Dit wil ik niet meer. Daar ben ik nu wel achter. Maar wat dan wel?” Deze zinnen hoor ik vaak tijdens coach- en kennismakingswandelingen. Veel mensen met wie ik wandel gaan wel gewoon elke dag naar hun werk en doen wat ze moeten doen, maar ze voelen de zin niet meer. Die baan die ooit zo goed paste, lijken ze ontgroeid. Het wordt tijd voor iets nieuws. Als ze nou maar eens wisten wat... Herkenbaar?

De frustratie van niet-weten

Deze fase, die je in je loopbaan vermoedelijk verschillende keren zult meemaken, is verwarrend. Je voelt op je klompen aan dat je afscheid gaat nemen van wat er nu is (van binnen ben je daar zelfs al mee begonnen), maar je weet nog niet wat ervoor in de plaats komt. Je voelt je niet meer thuis in je huidige werk, maar weet ook niet hoe je nieuwe thuis eruit ziet en of en waar je dat gaat vinden. Er is geen houvast in wat er was en ook niet en wat er komt.

Het liefst slaan we deze fase helemaal over en stappen we van de ene zekerheid direct in de andere. Wat van buiten best kan, ware het niet dat je van binnen al begint met loslaten voordat je iets nieuws vast hebt. Er is altijd een periode van niet-weten. En die is frustrerend. Want je kunt dat weten niet forceren.

Een nieuwe lente, een nieuw geluid

Wat kun je dan wel doen? Hiervoor neem ik je graag mee in een natuurlijke metafoor. Vergelijk je (loop)baan eens met een cyclus van vier seizoenen en ga terug naar het begin: de lente. De lente is het seizoen van nieuwe scheuten aan de struiken. Bomen vol zacht, lichtgroen blad. Bollen komen op. In je werk betekent dat nieuwe plannen, een nieuwe functie, of de eerste stappen in een heel nieuwe loopbaan. Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Hoera!

In de zomer zie je vervolgens een explosie van kleur en tientallen tinten groen. De natuur draait op volle toeren. In deze periode in je (loop)baan draai jij ook volop mee. Floreer je. Wat je moet doen is wat je wilt doen en dat doe je met veel energie. Dit vinden we over het algemeen een heerlijke fase. De herfst begint met oogsten. Je plukt de vruchten van je harde weken in deze (loop)baan. Deelt ervaringen, krijgt senioriteit. Om de herfst te eindigen met afsterven en loslaten. Net als de natuur laat je delen van je (loop)baan los om ruimte te maken voor een nieuwe cyclus, een nieuwe stap. Vaak vinden we deze fase moeilijk, maar begrijpen we wel steeds beter hoe belangrijk dit is.

Zonder winter geen lente

En hier wordt het interessant. Vanaf hier willen we namelijk graag opnieuw de lente in. Je hebt immers iets los gelaten, soms van binnen, soms ook al van buiten, en hebt plaats gemaakt voor iets nieuws. Dat was al lastig genoeg. Dus kom maar op! Maar heb je wel eens een boom na het vallen van het oude blad direct vol nieuw, groen blad zien staan? Nee dus. Die gaat eerst de winter in. En in de winter zie je he-le-maal niks gebeuren. Alles ziet er grauw en doods uit. En dat lijkt op hoe jij je voelt, zo zonder houvast en zonder een nieuwe (loop)baan in zicht.

Het verschil is dat een boom zich niet ongeduldig en wankel voelt. De natuur wacht, verzamelt energie en laat ondergronds en van binnen vanalles rijpen om straks klaar te zijn voor de lente. Bovengronds mag het er dan doods uitzien, onder de grond wordt er hard gewerkt om al die bollen, scheuten en blaadjes überhaupt de wereld in te krijgen. Zonder winter geen lente.

Houvast in de winter

Voor jou betekent dat, dat de winter de tijd van inkeer is. Van bezinning. Van jezelf terugtrekken. Van buiten werk en leef je gewoon door, zo goed en kwaad als dat gaat, maar van binnen sta je stil. Bij wat je te diepste drijft. Bij wat je belangrijk vindt. Bij wat jouw unieke bijdrage is. Bij wat je wilt betekenen. Bij wat jouw werkende leven zin geeft. Al dan niet met behulp van een loopbaanboek of -coach breng je je kwaliteiten in beeld, je verlangen, je toegevoegde waarde en beroepen en branches die daarbij passen. En in de buitenwereld wacht je al die tijd af. Forceer niets. Wees geduldig. Met als enige houvast dat het na de winter altijd weer lente wordt.

Dat doe je net zo lang, totdat je, schijnbaar ineens, een beeld krijgt bij de richting die je loopbaan opgaat. Je begint te zien waar je aandacht en energie steeds weer naartoe gaan. Je oog valt op een boek over een thema dat je niet meer loslaat. Je komt een opleiding tegen die je inspireert. Je ontmoet iemand die precies dat werk doet wat jou intrigeert. Je hoort een functienaam die je aanspreekt. In de buitenwereld kom je steeds meer dingen tegen die raken wat je van binnen, al wachtend, in de winterse stilte over jezelf hebt ontdekt.

Volg die dingen die jou raken. Rijg er een ketting van en pak elke nieuwe kraal stevig beet. Je zult merken dat je minder wankelt. Dat je nieuw houvast vindt. Dat je weg helder wordt. En dan komt het moment dat je er klaar voor bent om naar buiten te treden met dat wat zich binnenin jou heeft ontvouwd. Je zet je eerste zichtbare stap. Als een lammetje in de wei.

Het is lente!

Redactieteam Noloc / Jamie Nederpel

Noloc-erkend loopbaancoach in de natuur

www.jamienederpel.nl

contact@jamienederpel.nl