Door Marloes Lubberding

Als ik Jan op een zonnig terras in Deventer ontmoet, steekt hij enthousiast zijn hand naar mij uit. Hij heeft duidelijk zin om zijn verhaal te vertellen, ondanks dat het een verhaal is waar je kippenvel van krijgt. Zijn leven heeft een heftige wending genomen in maart 1973. "Op 8-jarige leeftijd ben ik slachtoffer geworden van extreem kinderlijke wreedheid. Een klasgenoot heeft op mij geschoten met een zelfgemaakte pijl en boog, waardoor ik mijn rechteroog verloor." Hij vertelt: "Ik wilde geen slachtoffer zijn. Als kind ben ik op zoek gegaan naar wat ik wél kon met één oog. En ook nu, als volwassen man, blijf ik onderzoeken hoe ik uit het leven kan halen wat er voor mij in zit. Dat is heel belangrijk voor mij."

Dit ontdekken van zijn talenten is versterkt door het ongeval. Daar zijn de zaadjes geplant voor zijn werk als loopbaanprofessional en professioneel spreker. Door zijn levenservaring wil hij mensen in hun kracht zetten en hun talenten naar boven halen.

"Als kind besefte ik al wat echt leven is. Immers, ik had dood kunnen zijn als de pijl in mijn hersenen was doorgedrongen. Daarom ben ik dankbaar voor het leven", aldus Jan.

Op dit moment schrijft hij een boek over het verlies van zijn oog, waarin hij vertelt over kinderlijke wreedheid, slachtofferschap en zijn weg naar zelfredzaamheid. Ondanks het gebrek aan ondersteuning in die tijd - in de jaren 70 was er geen slachtofferhulp voor hem en zijn ouders - heeft hij zelf geleerd met zijn beperking om te gaan. Het boek biedt inzichten in zijn persoonlijke groei en het overwinnen van trauma. In 2020 had Jan zelfs een ontmoeting met de dader, wat leidde tot een diepgaand gesprek over zijn beperking en de daad.

Om Jan wat beter te leren kennen, stuurde ik hem vooraf een paar vragen. Roerend in zijn cappuccino roept hij uit: "Leuke vragen, zo leer je mij een beetje kennen." En dat gevoel heb ik ook als hij enthousiast iedere vraag beantwoordt met een positieve reactie. Ik begrijp, als we daarna afsluiten met een tweede kopje koffie, waarom hij vaak wordt omschreven als een enthousiast, empathisch en creatief persoon. 

8 vragen aan Jan

Wat maakt je blij in je dagelijks leven? 

Jan: Ik ben blij dat ik leef! Ik had door het ongeval dood of volledig hulpbehoevend kunnen zijn. Met vallen en opstaan heb ik geleerd om te gaan met mijn beperking, zodat ik nu kan genieten van familie, vrienden en de kleine dingen in het leven. Ik sta iedere morgen blij op.

Wat was de aanleiding om voor het Noloc vrijwilligerswerk te gaan doen? 

Jan: Ik ben creatief en ontmoet graag mensen. Ik ben begonnen als gastheer bij bijeenkomsten van Noloc en later ben ik gevraagd een bijdrage te leveren aan congressen als host. 

Wat brengt het Noloc vrijwilligerswerk jou persoonlijk? 

Jan: Door het vrijwilligerswerk tijdens congressen kan ik in de stand van Noloc de verhalen horen van interessante mensen, ik ben nieuwsgierig naar hun professionaliteit en expertise. Hier leer ik zelf ook weer van en blijf ontwikkelen. Ik heb het gevoel dat ik ze écht ontmoet! En ik ben blij te kunnen toelichten wat Noloc bijdraagt aan het verbinden van vakgenoten in hun professionele ontwikkeling en aan toekomstgerichte beleidsvorming, dáár waar mensen, werk en organisaties centraal staan. 

Wie zou jij nog eens graag ontmoeten? 

Jan: Ik zou heel graag Maarten van der Weijden willen ontmoeten. Op zijn website staat: ‘Ook tijdens onzekere tijden, geldt voor Maarten dat geluk samenhangt met het stellen van doelen en deze bereiken. Maarten wil met zijn verhaal graag anderen inspireren om ook het beste uit zichzelf te halen, zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Dat dit niet altijd zonder slag of stoot gaat, hoort voor Maarten bij het leven. Net als het accepteren van pech. Maartens verhaal is persoonlijk en oprecht, zonder al te veel poespas.’ Enorm inspirerend vind ik zijn motto: Accepteer pech, leef jouw leven en verbind!

Waar ben je goed in waarmee je ons team kunt helpen? 

Jan: Ik ben vrolijk, enthousiast en open. Hierdoor weet ik mensen te boeien en oordeelloos te benaderen en op hun gemak te stellen. Zowel binnen het team, als wanneer ik host ben. Hierdoor ontstaan onverwacht boeiende gesprekken.

Welke positieve verandering wil je bij onze organisatie zien? 

Jan: Iets minder bureaucratisch zou fijn zijn …

Wat vind je het leukst aan vrijwilligerswerk doen? 

Jan: Het geeft mij echt voldoening om mij onbaatzuchtig in te zetten voor een organisatie die zich professioneel en betekenisvol inzet voor de maatschappij en arbeidsmarkt. Dit sluit volledig aan bij wat ik belangrijk vind.

Wat is jouw tip voor de lezers? 

Jan: Ik heb er eigenlijk twee. Je kunt in het leven vechten tegen de ander. Maar dat brengt je niets. De kunst is om te leren gaan met weerstand en het vinden van jouw eigen kracht. Inzicht geeft uitzicht. Leef vanuit je hart! Natuurlijk wil ik ook graag als tweede tip wijzen mijn boek in wording: ‘De pijl in mijn oog (verschijnt in kwartaal 1/2024). Via www.janhulsbergen.nl kun je aangeven dat je op de hoogte wil blijven.

Het was een leuke ontmoeting, Jan! Bedankt voor je openhartigheid.

PS Wil jij net als Jan ook meebouwen aan onze beroepsvereniging? Bekijk de vacatures